Βρόντο - Αστείρευτη στειρότητα έμπνευσης

Το μυαλό μου έχει θολώσει

Το θέλω μου έχει κολώσει

Το φαγητό μ’ έχει ταπεινώσει

Η ισχύς εν τη ενώσει είναι ένα ψέμα πριν την πτώση.

Στον ύπνο μου στριφογυρνάω

Στον ξύπνιο μου γερνάω

Πετάω τα σκεπάσματα

Ο ιδρώτας μου στεγνώνει με δύο άσματα

Τρέχω, εγκλωβίζομαι

Περπατώ, στροβιλίζομαι

Τι χρειάζεται?

Ένα κλάμα πριν το θράσος. Μετά μια κραυγή μέσα στο δάσος.

Σωστό. Λάθος. Σωστό. Λάθος. Σωστό. Λάθος. Σωστό. Λάθος.

Πφφφφ από πού κι ως που?

Μέσα σε μπουντρούμια έμποροι πελάτες εμπορεύματα

Πολιτικοί λαοί και νομοσχέδια.

Ρεζιλίκι? Αναγνώριση? Ή απλά ενδιαφέρουσα αδιαφορία?

Σα δίχτυα μέσα στη θάλασσα οι απόψεις πνίγουν πλαστές διχασμένες προσωπικότητες

Θα ξεφύγεις? Θα καταφύγεις? Θα αποφύγεις? Θα φύγεις?

Από τι?            Σε τι?                     Τι?                        Που?

Δεν έχω εγωισμό? Έχω. Έναν. Να μείνω εγωιστικά απαθής προς κάθε εγωιστή.

Έχω ένα όνομα. Ζήσης. Άλλοι με βαφτίσανε έτσι. Μα Θέλουνε όντως να ζήσω?

Εγωιστές.