Βρόντο - Προσωπείο τρόμου

Σύννεφα. Σκόνη. Αναχώματα.

Σκονισμένα σύννεφα σε θολά χρώματα.

Ένα κράνος,  ένα χέρι και ο δείκτης στη σκανδάλη

ενός όπλου βάρους είκοσι κιλών.

Παραδίπλα ένα όχημα σχεδιασμένο για την εξάλειψη του γέλιου.

Καμένα πατζούρια, σπασμένα κάγκελα, νεκρική σιγή.

Μπαλκόνια ετοιμόρροπα, να κρέμονται από δύο χτυπημένες σιδεριές.

Οι γλάστρες σπασμένες στο έδαφος, τα λουλούδια τσαλαπατημένα.

Ένα παιδί πέντε χρόνων με γκρίζα μαλλιά.

Γκρίζα από τους σοβάδες, τι στάχτες και το νέφος γκρεμοτσακισμένων κτιρίων.

Η κόρη έχει καλύψει κάθε σπιθαμή του ματιού.

Τα στεγνά δάκρυά του έχουν σχηματίσει ένα ανάγλυφο ρυάκι στο πρόσωπό του.

Του μιλάνε. Τίποτα. Το σκουντάνε. Τίποτα.

Του δίνουνε νερό κι αυτό στέκει ακίνητο.

Πονάει, μα δεν αισθάνεται.

Ένα ζωντανό άγαλμα,  δώρο του Άρη στους ανθρώπους.