Fredro Starr - Made In The Streets

Πρόσφυγας πολέμου - Tο δάσος φλέγεται

Που είναι οι φωτιές σας για εμάς τους πρόσφυγες και για κάθε βασανισμένη ψυχή;

Το κίνημά σας είναι πιο εσωστρεφές και από ένα λογοτεχνικό μυαλό.

   Την ίδια στιγμή που ιεραρχικά κατατάξατε το ζήτημα της απεργίας πείνας των Σύριων προσφύγων πολέμου δευτερεύον, ανά την ελλαδική επικράτεια αλλά και εκτός των ματωμένων συνόρων εστάλησαν φλεγόμενα, οργισμένα μηνύματα αλληλεγγύης προς τον - κατ' ιδίαν δήλωσή του αναρχικός - απεργό πείνας και σύντροφό σας Ν. Ρωμανό, παραδεχόμενοι ότι όποιος αγωνίζεται για τα αυτονόητα δικαιώματά του και δε δηλώνει αναρχικός έρχεται δεύτερος. Μου θέλετε και εξέγερση...      Πετάξτε πυροτεχνήματα για τον σύντροφό σας που νίκησε και σκεφτείτε μετά από 40 μέρες μοναχικού αγώνα τους Σύριους πρόσφυγες ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ που πεθαίνουν από την πείνα στο χριστουγεννιάτικο στολισμένο πεζοδρόμιο της ρατσιστικής σας πόλης.
   Αφήστε τους πρόσφυγες ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ μέσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης να τους ξεφτιλίζουν, να τους κακοποιούν, να τους βασανίζουν και να τους δολοφονούν. Πάνω απ' όλα το κίνημα σύντροφοι. Στ' αρχίδια μας το δάσος που φλέγεται. Το δέντρο με χαραγμένο το αλφάδι πάνω του να σβήσουμε! Όλοι σε αυτό το δέντρο! Με όλα τα μέσα!
   Και ευτυχώς το προλάβαμε... Το δέντρο σώθηκε από τη φωτιά του...Ανασάναμε... Μόνο που τώρα... Που καταλάγιασε η φωτιά και η οργή δροσίστηκε, γύρω μας αντικρίζουμε καμμένη γη.. Μονάχα καμμένη γη... Κάθε πνοή ελευθερίας του δέντρου γεμίζει τους πνεύμονές μας με τη στάχτη ενός ολόκληρου δάσους.

Και δε φταίει το καημένο το δεντράκι που σώθηκε ευτυχώς αλλά η κουφάλα στο κεφάλι μας.


υ.γ.

Του χαλάνε τη γιορτή και το image του ρατσιστή  Ελληναρά οι προσφυγικές οικογένειες, θύματα αισχρού πολέμου, που ζώντας στο πεζοδρόμιο του Συντάγματος ζητούν άσυλο, σίτιση και στέγαση.

Καλά ψώνια για τη γέννηση του Χριστούλη. 

Πανσέληνος.

Χορευτό Πηλίου.

Κάποιο χειμερινό μήνα του '14.

Vr.

Anno Domini - Shadow Chasing

Vr.

Από το πουθενά γεννήθηκε ένα βρέφος με σκοτούρες αλλονών και σε μολυσμένο νέφος. Τα κλάμαμτα δεν έβαζε το νομίζαν πεθαμένο...Έκανε αστεία..Το αναθεματισμένο. Τους έκανε όμως τη χάρη. Σημάδι ζωής έδωσε, η μόνη διαφορά; Αντί να κλάψει γέλασε. Η μάνα του ησύχασε, η πρώτη μπόρα πέρασε. Το μέλλον δεν αργεί..Κι άλλη πίκρα κέρασε. Κράτα λοιπόν τα μπόσικα. Η υπομονή είναι αρετή. Τί θα πει ζωή δουλική; Τί ελεύθερη και τρελή; Όσο μεγάλωνε, τόσο τον περνούσαν για τρελό. Απορούσανε που έριχνε στα μπουκάλια το φελό. Αυθόρμητος συνεχώς. Δεν τον ένοιαζε πράμα. Οι φίλοι τον συμβούλευαν, οι συγγενείς του  κάναν τάμα. Ήθελε να ζει ανέμελα. Έτσι ήταν το σκεπτικό του. Πουλώντας λίγη τρέλα, βοηθώντας τον διπλανό του. Πήγε πανεπιστήμιο, σαν έξυπνο παλικάρι. Η μοίρα του όμως.. έτοιμη να μπαρκάρει. Αρχικά όλα φαίνονταν καλά..Όταν τον ρωτάγανε; Όλα καλά και ανθηρά.. Δραστηριότητες πολλές, κουβέντες φιλοσοφικές, δεν έβγαζε χολές, σχέσεις αντιφατικές. Κάποιοι έβρισκαν το λόγο του πειστικό, κάποιοι χαζό και τρελό και κάποιοι εριστικό. Πριν να τον μαζέψουν..Είχε αποτραβηχτεί. Δε γούσταρε πολλά με κάποιους είχε φαγωθεί. Γύρω στο έτος πέμπτο πριν πέσει για ύπνο τα 'λεγε πότε πότε με τύπους από τη Λήμνο. Νοητικά πραγματικοί, τα μιλάγαν ασταμάτητα, βαδίζανε παρέα σε μονοπάτια απάτητα. Ο κύκλος του ανησύχησε κι έκανε το λάθος. Φώναξε τους γιατρούς. Τον σκότωσε κάτα... βάθος.

Σε μια νύχτα αφέγγαρη, τον δέσαν και τον ξύρισαν. Τέσσερεις τον κρατούσαν, τον σήκωσαν και τον κλείδωσαν. Στολές τον απαρτίζαν. Με χάπια τον ποτίζαν. Ηλεκτροσόκ τον γονατίζαν. Άλλοι αποφασίζαν. Η δυστυχία των τρελών; Η ευτυχία των γιατρών. Μέσα από τα χέρια τους η αρπαγή των χαρών. Πώς να τον γιατρέψουν οι αρρωστημένοι; Του νεκρώσαν κάθε κύτταρο οι μαλακισμένοι. Στο κορμί του ψυχοφάρμακα και χίλιες παρενέργειες, μαστούρα στο κεφάλι, χαμένες ψυχεδέλιες. Γράμματα ανύπαρκτα να μη γνωρίζει τί θα πάθει. Δεν ένιωθε τι καταπίνει, χαμένος ο αυτοέλεγχος πια για να μάθει. Τον έστειλαν στο κελί, μέρα νύχτα τον απομονώνουν. Ο ήλιος έχει χαθεί, οι φίλοι δεν τον σώνουν. Δύο μήλα την ημέρα, τον γιατρό τον κάνουν πέρα. Δέκα χάπια την ημέρα, τον γιατρό τον κάνουν λέρα. Τον πιάσανε ρίγη, τα έβλεπε θολά, ξεράθηκε το στόμα του, τα φάρμακα πολλά. Έγινε δυσκίνητος..αργός..παρανοικός..τον πιάσανε ψυχώσεις..έγινε μανιακός. Με αυτή τη θεραπεία του διαλύσανε το σώμα. Στο κρεβάτι ηλεκτροσόκ. Τον στείλανε σε κώμα. Γεμίζοντας την τσέπη, του αδειάσανε το μυαλό. Η λοβοτομή; Τον κατάντησε φυτό. Φάρμακα παράλυσης για να μην ουρλιάζει. Η κρίση επιληψίας το σώμα του ταράζει. Ο άνθρωπος από το πουθενά έγινε άρρωστος. Του δηλητηρίασε το μυαλό συνάνθρωπος άσωτος. Οι άτιμοι ορκίζονται. Οι τίμιοι αιχμαλωτίζονται. Μπροστά στο βωμό του κέρδους θυσία γίνονται. Πειράματα σε ανθρώπους. Κορμιά κείτονται. Κανείς δε νοιάζεται κι έτσι αφανίζονται.