Ειρήνη μεταξύ ανθρώπων - Πόλεμο με τους απάνθρωπους

poetry the soul's kingdom

Πέμπτη 30 Μαΐου 2013

ΞΥΠΟΛΗΤΟ ΤΑΓΜΑ - ΟΛΙΚΟΙ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ

Σύντομο ιστορικό της υποχρεωτικής στράτευσης και της αντίστοιχης άρνησής της στην ελλάδα


Μια πρώτη μορφή μερικής υποχρεωτικής στράτευσης εμφανίστηκε το 
1825, όταν, μετά τα άτακτα εθελοντικά σώματα του 1821, η προσωρινή 
κυβέρνηση νομοθέτησε την κληρωτή στρατολόγηση σε 3ετή θητεία, με 
αναλογία ενός στρατιώτη ανά 100 «στρατεύσιμους» κατοίκους (ηλικίας 
18-30 ετών). Ο «υπερτυχερός» της κλήρωσης όμως, μπορούσε -εάν το 
επιθυμούσε- να αντικατασταθεί από κάποιον εθελοντή. Σε ένα συμβόλαιο 
του 1838 της Ερμούπολης, αναγράφεται τέτοια συμφωνία με την οποία 
ο γραφέας Σαράντης Ραφαήλ, καταβάλλει σε μετρητά 70 δίστηλα στον 
Αργύριο Αντωνίου, για να υπηρετήσει ως αντικαταστάτης του. Την 
περίοδο μετά την Γ’ εθνοσυνέλευση, επί Καποδίστρια και Όθωνα, το 
σύστημα στρατολόγησης έγινε μεικτό, με συνδυασμό εθελοντών και 
κληρωτών, ενώ θεσπίστηκαν πιο συγκεκριμένοι στρατιωτικοί κώδικες 
που όριζαν ποινές για τους λιποτάκτες και τους ανυπότακτους. Κοντά 
στα 1880 επί πρωθυπουργίας Χαρίλαου Τρικούπη, εισήχθη με νόμο 
η καθολική υποχρεωτική στράτευση και καταργήθηκε ο θεσμός της 
αντικατάστασης. Μετά το 1909, η κυβέρνηση του Ελευθέριου Βενιζέλου 
εντατικοποίησε την εκπαίδευση των κληρωτών και πέρασε το νόμο 
“περί της Στρατιωτικής Προπαιδεύσεως”, σύμφωνα με τον οποίο όλοι 
οι νέοι άνω των 16 ετών, ήταν υπόχρεοι στρατιωτικής εκπαίδευσης, δύο 
φορές την εβδομάδα. Ακολούθησε μια δεκαετία πολέμων (βαλκανικοί, 
πρώτος παγκόσμιος, ουκρανία, μικρά ασία) για να φτάσουμε στα πρώτα 
μαζικά φαινόμενα λιποταξίας και στους πρώτους αρνητές στράτευσης 
στην ελλάδα.
Αρνητές για θρησκευτικούς λόγους
Μέχρι και την δεκαετία του 80, το πεδίο της άρνησης στράτευσης 
μονοπωλήθηκε από ανθρώπους με θρησκευτικά κίνητρα και 
συγκεκριμένα από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Η αντιμετώπισή τους 
ήταν ιδιαίτερα σκληρή, αφού περιλάμβανε εξορίες, βασανιστήρια και 
καταδίκες σε θάνατο ή σε ισόβια. Από το 1949 αναφέρονται εκτελέσεις 
στρατιωτών που αρνήθηκαν να φορέσουν στολή ή να κρατήσουν όπλο 
(Γιάννης Τσούκαρης – 10/02/1945 στην Λάρισα και Γιώργος Ορφανίδης - 
02/03/1949 στο Ναύπλιο). Χαρακτηριστική της αυθαιρεσίας των ποινών 
είναι η περίπτωση του Χρήστου Καζάνη που το 1966 καταδικάστηκε σε 
θάνατο και μετά από διεθνείς παρεμβάσεις η ποινή του μετατράπηκε σε 
4½ χρόνια φυλάκιση(!), ενώ υπήρξαν άτομα που έμειναν στη φυλακή 
μέχρι και επί 23 χρόνια. Αξίζει μια αναφορά και στις στρατιωτικές 
φυλακές Ιωαννίνων, όπου το 1970 ο διοικητής Μ. Χατζηδάκης με τον 
υποδιοικητή Καραμπά έσβησαν δυο πακέτα τσιγάρα στο στήθος του 
αντιρρησία Θ. Κόγιου. Το 1976 στις φυλακές αυτές που είχαν τυπικά 
κριθεί ακατάλληλες λόγω υπερβολικής υγρασίας (λίγα μέτρα από την 
λίμνη) και ακαταλληλότητας των κτιρίων, ο πρόεδρος του στρατοδικείου 
Ιωαννίνων Φωτάκης και ο διοικητής Αντωνιάδης, απαγόρευαν την 
έξοδο των κρατουμένων από τους θαλάμους, την ιατροφαρμακευτική 
περίθαλψη, το επισκεπτήριο και την αλληλογραφία, και περιόρισαν το 
νερό, το συσσίτιο και την θέρμανση. Ένας αντιρρησίας μεταφέρθηκε 
στο νοσοκομείο με κολικό νεφρού και 7 με πνευμονία. Μετά από 
πολλές δεκαετίες κατά τις οποίες εκατοντάδες θρησκευτικοί αρνητές 
αντιμετωπίζονταν με τους παραπάνω τρόπους, μόλις το 1977 ψηφίστηκε 
νόμος με τον οποίο μπορούσαν είτε να εκπληρώσουν τετραετή άοπλη 
θητεία σε στρατόπεδο, είτε να φυλακιστούν για τέσσερα χρόνια σε 
στρατιωτικές φυλακές, εξαιρούμενοι από τις μετέπειτα προσκλήσεις 
στράτευσης. Λόγω υποκειμενικών αυθαίρετων ερμηνειών του από 
στρατιωτικούς αλλά και της έντονης αντίδρασης της εκκλησίας της 
Ελλάδος, ο νόμος αυτός είχε μεγάλες δυσκολίες εφαρμογής.
Αρνητές για μη θρησκευτικούς λόγους
Οι πρώτες προσπάθειες αμφισβήτησης του στρατού και της υποχρεωτικής 
θητείας για μη θρησκευτικούς λόγους, ξεκινούν την δεκαετία του ‘80 
μέσω π.χ. του περιοδικού «Αρνούμαι». Το Δεκέμβρη του 1986, ο 
Μιχάλης Μαραγκάκης είναι ο πρώτος που αρνείται δημόσια και για μη 
θρησκευτικούς λόγους να στρατευτεί. Με αφορμή τη σύλληψη και τη 
φυλάκισή του, δημιουργείται η «Επιτροπή Συμπαράστασης στον Μιχάλη 
Μαραγκάκη», ενώ η εμφάνιση λίγο μετά του Θανάση Μακρή –μέλους 
τότε του Κ.Σ. της Ε.Φ.Ε.Ε.- καθώς και άλλων αντιρρησιών, οδηγούν στη 
δημιουργία της Επιτροπής για τους Αντιρρησίες Συνείδησης, από την 
οποία προέκυψε ο Σύνδεσμος Αντιρρησιών Συνείδησης το 1987. Μετά 
από διαδοχικές απεργίες πείνας των φυλακισμένων Μαραγκάκη και 
Μακρή και συνεχείς μαζικούς αγώνες συμπαράστασης (εκδηλώσεις, 
συναυλίες και πάνω από 20 νέες δηλώσεις άρνησης για μη θρησκευτικούς 
λόγους), ο νόμος του ‘77 περί άοπλης θητείας επεκτάθηκε το 1988 και 
σε όσους αρνούνται τη στράτευση με βάση τις πολιτικές, φιλοσοφικές 
και ιδεολογικές τους πεποιθήσεις,, αν και οι παραπάνω δεν τον 
χρησιμοποίησαν. Το 1990 και το 1991 εμφανίζονται οι δύο πρώτοι 
ολικοί αρνητές στράτευσης, οι Νίκος Μαζιώτης και Παύλος Ναθαναήλ 
που κατόπιν συλλαμβάνονται και φυλακίζονται, ενώ στην πορεία 
συλλαμβάνεται και φυλακίζεται, μεταξύ άλλων, ο Νίκος Καρανίκας. 
Γύρω στο 1992, οι δηλωμένοι αρνητές (αντιρρησίες και ολικοί) είχαν 
φτάσει τους 100. Ο αρνητής στράτευσης Φίλιππας Κυρίτσης, μετά 
από διαδοχικά εμπόδια που του έβαλε το κράτος στα τέλη του ‘80, 
για να μην απαλλαχτεί από τον στρατό με νόμιμα μέσα (τρελόχαρτο 
ή απαλλαγή λόγω προηγούμενης φυλάκισης), ουσιαστικά οδηγείται 6
στην ανυποταξία, στην συγγραφή του «Τρελόχαρτου» το 1993 και στον 
δημόσιο αγώνα κατά του στρατού μέσα από τον ΣΑΣ. Μετά από νέες 
συλλήψεις και καταδίκες των Καρανίκα και Μαζιώτη, ψηφίζεται το 1997 
ο πρώτος νόμος (2510) που αναγνωρίζει τους αντιρρησίες συνείδησης, 
καθώς και τη δυνατότητα εναλλακτικής θητείας (3ετής τότε). Ο Λάζαρος 
Πετρομελίδης και ο Γιάννης Χρυσοβέργης εναντιώνονται στις συνθήκες 
και την μεγάλη διάρκεια της εναλλακτικής θητείας και από τότε μέχρι 
σήμερα ο Πετρομελίδης έχει καταδικαστεί 16 φορές ως μόνιμος πλέον 
στόχος του ελληνικού κράτους.

Τετάρτη 22 Μαΐου 2013

Οσο αφορά το ι5 και την απαλλαγή της στράτευσης


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΑΡΧΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ

ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ
                       




Αθήνα 29.11.2000

Αριθ. Πρωτ.:


Ταχ.  Δ/νση          :Ομήρου 8, 6ος όροφος
Ταχ.  Κώδ.           :105 64
Πληροφ.     :Καρβέλη
Τηλ.            :33.52.621
Fax             :33.52.617

ΠΡΟΣ

Υπουργείο Εθνικής Άμυνας

ΚΟΙΝ
1)***
2)**


 

ΑΠΟΦΑΣΗ

Η ΑΡΧΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ

Συνήλθε μετά από πρόσκληση του Προέδρου της σε τακτική συνεδρίαση την 20.11.2000 στο κατάστημα της Ομήρου 8 6ος όροφος αποτελούμενη από τον κύριο Κ. Δαφέρμο Πρόεδρο, Ε. Κιουντούζη, Π. Πάγκαλο, Β. Παπαπετρόπουλο, Ν. Αλιβιζάτο, Α Παπαχρίστου και Κ. Μαυριά σε αναπλήρωση του κ. Σ. Λύτρα που απουσίαζε, μέλη της Αρχής και Κ. Καρβέλη Γραμματέα προκειμένου να εξετάσει την υπόθεση που αναφέρεται στο σκεπτικό και στο διατακτικό

 Έλαβε υπόψη
1.    Τις διατάξεις του ν. 2472/97 και ειδικότερα των άρθρων 2, 3, 4, 5 και 7
2.    Τη με αριθμό πρωτοκόλλου 779α/6.6.2000 αίτηση του ** με τα επισυναπτόμενα σε αυτή έγγραφα
3.    Τη με αριθμό πρωτοκόλλου 1879/3.11.2000 αίτηση-καταγγελία του *** με τα επισυναπτόμενα σε αυτή έγγραφα

ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ


1.      Σύμφωνα με το άρθρο 4 του ν. 2472/97 παράγραφος 1: Τα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα για να τύχουν νόμιμης επεξεργασίας πρέπει :
α) Να συλλέγονται κατά τρόπο θεμιτό και νόμιμο για καθορισμένους, σαφείς και νόμιμους σκοπούς και να υφίστανται θεμιτή και νόμιμη επεξεργασία ενόψει των σκοπών αυτών.
β) Να είναι συναφή, πρόσφορα, και όχι περισσότερα από όσα κάθε φορά απαιτείται εν όψει των σκοπών της επεξεργασίας.
γ) Να είναι ακριβή και, εφόσον χρειάζεται, να υποβάλλονται σε ενημέρωση
2        Η έκδοση πιστοποιητικών στρατολογικής κατάστασης τύπου Α΄ από τα στρατολογικά γραφεία της χώρας, τα οποία βασίζονται στα δεδομένα καταχωρισμένα από αυτά στα αρχεία τους, πρέπει να περιλαμβάνουν μόνο όσα στοιχεία είναι απαραίτητα για τον σκοπό τον οποίο αυτά επιτελούν. Η αναγραφή οποιουδήποτε άλλου στοιχείου που δεν ανταποκρίνεται στο σκοπό της επεξεργασίας, ήτοι, στη συγκεκριμένη περίπτωση, η αναγραφή σε αυτά της κρίσης σωματικής ικανότητας και του τύπου ικανότητας με τον οποίο κάποιος ολοκλήρωσε τη θητεία του, είναι περιττή και παράνομη.
3    Συγκεκριμένα σκοπό του πιστοποιητικού στρατολογικής κατάστασης τύπου Α΄ αποτελεί η πιστοποποίηση του ότι κάποιος εκπλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις ή ότι απηλλάχθηκε νόμιμα από αυτές. Η αναγραφή, επομένως, στο πιστοποιητικό οποιουδήποτε άλλου δεδομένου και, ιδιαίτερα, η αναγραφή προσωπικών στοιχείων που έχουν σχέση ή υποδηλώνουν την ψυχική και σωματική κατάσταση της υγείας προσώπου μετά την ολοκλήρωση της στρατιωτικής του θητείας, αντίκειται στις διατάξεις του νόμου 2472/1997.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Το πιστοποιητικό στρατολογικής κατάστασης τύπου Α΄ πρέπει να αναγράφει αποκλειστικά και μόνο τα παρακάτω δεδομένα:
1)      ότι κάποιος εκπλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις, και
2)      σε περίπτωση απαλλαγής, ότι απαλλάχθηκε νόμιμα από αυτές, χωρίς να αναγράφεται και ο συγκεκριμένος λόγος απαλλαγής.

Ο Πρόεδρος



Κων/νος Δαφέρμος

Επίτ. Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου

 

Η Γραμματέας

Καλλιόπη Καρβέλη




Σάββατο 18 Μαΐου 2013

Τρικαλινός - Τι κ' αν φύγεις


Φύγε, τράβα για την πόλη,
τράβα για ανέσεις και δουλειές που δεν σε γκρεμίζουν.
Το μυαλό για πιο πολλά εκεί πιο άξια θα χαλνάς·
και πιο πολλά θα έχεις.
Εκεί απ’ των ανθρώπων το μυαλό πιο γρήγορα θα περνάς·
και πιο γρήγορα θα φεύγεις.
Προς το συμφέρον σου θα τους μεταχειρίζεσαι,
μα θα φροντίζεις χαμπάρι να μην πάρουν,
βάζοντας την εξυπνάδα σου,
 στα πρόσωπά τους τα σαστισμένα.

Φύγε, τράβα για την πόλη,
 γιατί εδώ αν κάτσεις στο χωριό,
 μιζέρια και κακομοιριά θα έχεις·
 και αυτό τότε θα σου πρέπει.
Με ανθρώπους δύστροπους, κακούς,
 θα συναναστρέφεσαι·
 και στα στόματά τους, μόνο για κακό θα μπαίνεις.
 Ανέσεις μη ζητήσεις, γιατί τα χέρια τα πρησμένα,
 δεν θα γιάνουν με πόμολα χρυσά· ούτε με ζεστά νερά.

Όχι γιατί δε θα μπορούν,
 αλλά γιατί τότε δε θα το θέλουν...

Δευτέρα 13 Μαΐου 2013

2pac shakur (June 16, 1971 - September 13, 1996)


I ain’t a killer but don’t push me, revenge is like the sweetest joy next to getting pussy.

Death is not the greatest loss in life. The greatest loss is what dies inside while still alive. Never surrender.

I am society’s child. This is how they made me and now I’m sayin’ what’s on my mind and they don’t want that. This is what you made me, America.

Forgive but don’t forget, girl keep your head up. And when he tells you you ain’t nothing, don’t believe him. And if he can’t learn to love you, you should leave him.

Fear is stronger than love, remember that. Fear is stronger than love. All that love I gave didn’t mean nothing when it came to fear.

Since we all came from a woman, got our name from a woman, and our game from a woman. I wonder why we take from women, why we rape our women, do we hate our women? I think it’s time we killed for our women, be real to our women, try to heal our women, cause if we don’t we’ll have a race of babies that will hate the ladies, who make the babies. And since a man can’t make one he has no right to tell a woman when and where to create one.

We was young and we was dumb, but we had heart.

I’m not sayin’ I’m gonna rule the world, or that I’m gonna change the world, but I guarantee that I will spark the brain that will change the world.

I know it seems hard sometimes but remember one thing. Through every dark night, there’s a bright day after that. So no matter how hard it get, stick your chest out, keep ya head up, and handle it.

This fast life soon shatters, cause after all the lights and screams, nothing but my dreams matter.

Driven by my ambitions, desire higher positions, so I proceed to make G’s, eternally and my mission is to be more than just a rap musician the elevation of today’s generation, if I can make ‘em listen.

My mama always used to tell me: ‘If you can’t find somethin’ to live for, you best find somethin’ to die for.

Reality is wrong. Dreams are for tha real.

Theres gonna be some stuff you gonna see that’s gonna make it hard to smile in the future, but through whatever you see, through all the rain and the pain you gotta keep your sens of humor. You gotta be able to smile through all this bullshit…remember that.

Only God can judge me.





Πέμπτη 2 Μαΐου 2013

Βρόντο - Άτιτλο


Νυστάζω πολύ, αλλά τα μάτια μου δεν κλείνουν.
Σκέφτομαι έντονα και το μελάνι από την άλλη δυσκολεύεται.
Κουράστηκα, ας πάω να περπατήσω.
Στενάχωρα νιώθω, ας χαμογελάσω.
Ούτε που ξέρω την κατάστασή μου.
Ο κάθε άνθρωπος έχει το κουμπί του λένε.
Το δικό μου ποιο να είναι?
Το δικό σου εσύ το ξέρεις? Μήπως το δικό μου?
Όποιος γνωρίζει τον εαυτό του, ψεύδεται.
Όποιος νομίζει, ότι τον καταλαβαίνει,
Προσπαθεί να συμβιβάσει την ύπαρξή του μέσα στην ύλη.
Νομίζω παρανοώ. Δε ξέρω, αν είναι από την αϋπνία
ή αν το μυαλό μου τη βλέπει έτσι.
Πάντως έχει ήλιο σήμερα και μας μαλακώνει,
Γιατί η μαυρίλα της βροχής μας ψυχραίνει αποκρουστικά.