Βρόντο - Ημερολόγιο

Ο γείτονας χθες κρεμάστηκε.

Η σύντροφός του ούρλιαζε.

Προχθές μαζέψανε τον πατέρα μου μέσα στη νύχτα κάτι σκλάβοι.

Σήμερα είναι στη φυλακή.

Ένας εκβιαστής αριθμός τηλεφώνου καλεί όλη την ώρα και ζητιανεύει λεφτά.

Θα πάρει το σπίτι μου. Ή τ' αρχίδια μου.

Στις 26 έχει δικαστήριο. 

Οι φασίστες από το νοσοκομείο μελανιασμένοι, ζητάνε τη φυλάκιση των αγωνιστών. 

Κάποιοι κόλακες της δουλείας μιλάνε για ανάπτυξη της ψευτιάς.

Μυρίζει βενζίνη.
Δε ξέρω ακόμα αν είναι τα πετρέλαια των Γερμανών. Ή τα χέρια των εξεγερμένων.

Εσύ άναψε ένα μπάφο.
Βάλε μουσική στο μπαλκόνι και το τάπερ της μαμάς στο τραπέζι και πες τί ωραία που ζω.
Κι εσύ, βρες μια πολυκατοικία με πλατιά είσοδο και να κόβει από τον παγομένο αέρα.
Άπλωσε τον υπνόσακο, καβάτζωσε το βιος σου και πες εδώ χάμω θα κοιμηθώ και σήμερα γαμώ το Χριστό.

Η αλληλεγγύη από τους πολλούς είναι μαστουρωμένο κλαψομούνιασμα.
Η αλληλεγγύη από τους λίγους είναι φωνές που σπάνε τζαμαρίες, 
ζεστό φαί και αυπνία, αγναντεύοντας τη νύχτα κάγκελα.
Η αλληλεγγύη από τον έναν είναι κρυφή.

Μου κάναν προξενιό με την Ελευθερία, με δώρο χειροπέδες.
Τη χωρίζω. Τέτοια ελευθερία δεν τη θέλω.

Η υποταγή είναι επιτακτική, λένε.
Η εξέγερση είναι σημασίας ζωτικής, λέω.

Ξυπνάτε.