Που είναι οι φωτιές σας για εμάς τους πρόσφυγες και για κάθε βασανισμένη ψυχή;
Το κίνημά σας είναι πιο εσωστρεφές και από ένα λογοτεχνικό μυαλό.
Την ίδια στιγμή που ιεραρχικά κατατάξατε το ζήτημα της απεργίας πείνας των Σύριων προσφύγων πολέμου δευτερεύον, ανά την ελλαδική επικράτεια αλλά και εκτός των ματωμένων συνόρων εστάλησαν φλεγόμενα, οργισμένα μηνύματα αλληλεγγύης προς τον - κατ' ιδίαν δήλωσή του αναρχικός - απεργό πείνας και σύντροφό σας Ν. Ρωμανό, παραδεχόμενοι ότι όποιος αγωνίζεται για τα αυτονόητα δικαιώματά του και δε δηλώνει αναρχικός έρχεται δεύτερος. Μου θέλετε και εξέγερση... Πετάξτε πυροτεχνήματα για τον σύντροφό σας που νίκησε και σκεφτείτε μετά από 40 μέρες μοναχικού αγώνα τους Σύριους πρόσφυγες ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ που πεθαίνουν από την πείνα στο χριστουγεννιάτικο στολισμένο πεζοδρόμιο της ρατσιστικής σας πόλης.
Αφήστε τους πρόσφυγες ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ μέσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης να τους ξεφτιλίζουν, να τους κακοποιούν, να τους βασανίζουν και να τους δολοφονούν. Πάνω απ' όλα το κίνημα σύντροφοι. Στ' αρχίδια μας το δάσος που φλέγεται. Το δέντρο με χαραγμένο το αλφάδι πάνω του να σβήσουμε! Όλοι σε αυτό το δέντρο! Με όλα τα μέσα!
Και ευτυχώς το προλάβαμε... Το δέντρο σώθηκε από τη φωτιά του...Ανασάναμε... Μόνο που τώρα... Που καταλάγιασε η φωτιά και η οργή δροσίστηκε, γύρω μας αντικρίζουμε καμμένη γη.. Μονάχα καμμένη γη... Κάθε πνοή ελευθερίας του δέντρου γεμίζει τους πνεύμονές μας με τη στάχτη ενός ολόκληρου δάσους.
Και δε φταίει το καημένο το δεντράκι που σώθηκε ευτυχώς αλλά η κουφάλα στο κεφάλι μας.
υ.γ.
Το κίνημά σας είναι πιο εσωστρεφές και από ένα λογοτεχνικό μυαλό.
Την ίδια στιγμή που ιεραρχικά κατατάξατε το ζήτημα της απεργίας πείνας των Σύριων προσφύγων πολέμου δευτερεύον, ανά την ελλαδική επικράτεια αλλά και εκτός των ματωμένων συνόρων εστάλησαν φλεγόμενα, οργισμένα μηνύματα αλληλεγγύης προς τον - κατ' ιδίαν δήλωσή του αναρχικός - απεργό πείνας και σύντροφό σας Ν. Ρωμανό, παραδεχόμενοι ότι όποιος αγωνίζεται για τα αυτονόητα δικαιώματά του και δε δηλώνει αναρχικός έρχεται δεύτερος. Μου θέλετε και εξέγερση... Πετάξτε πυροτεχνήματα για τον σύντροφό σας που νίκησε και σκεφτείτε μετά από 40 μέρες μοναχικού αγώνα τους Σύριους πρόσφυγες ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ που πεθαίνουν από την πείνα στο χριστουγεννιάτικο στολισμένο πεζοδρόμιο της ρατσιστικής σας πόλης.
Αφήστε τους πρόσφυγες ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ μέσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης να τους ξεφτιλίζουν, να τους κακοποιούν, να τους βασανίζουν και να τους δολοφονούν. Πάνω απ' όλα το κίνημα σύντροφοι. Στ' αρχίδια μας το δάσος που φλέγεται. Το δέντρο με χαραγμένο το αλφάδι πάνω του να σβήσουμε! Όλοι σε αυτό το δέντρο! Με όλα τα μέσα!
Και ευτυχώς το προλάβαμε... Το δέντρο σώθηκε από τη φωτιά του...Ανασάναμε... Μόνο που τώρα... Που καταλάγιασε η φωτιά και η οργή δροσίστηκε, γύρω μας αντικρίζουμε καμμένη γη.. Μονάχα καμμένη γη... Κάθε πνοή ελευθερίας του δέντρου γεμίζει τους πνεύμονές μας με τη στάχτη ενός ολόκληρου δάσους.
Και δε φταίει το καημένο το δεντράκι που σώθηκε ευτυχώς αλλά η κουφάλα στο κεφάλι μας.
υ.γ.
Του χαλάνε τη γιορτή και το image του ρατσιστή Ελληναρά οι προσφυγικές οικογένειες, θύματα αισχρού πολέμου, που ζώντας στο πεζοδρόμιο του Συντάγματος ζητούν άσυλο, σίτιση και στέγαση.
Καλά ψώνια για τη γέννηση του Χριστούλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου